φρασεολογία

Ο Πρόεδρος που ξέρει να μιλά (χα!), όλο και πΧιο συχνά καταφεύγει στα αγαπημένα του κλισέδΓια:
1) (η) πραγματικότητα είναι...
2) (και θέλετε) να σας πω και κάτι άλλο...;
Πρόεδρε, σε ευχαριστούμε που χώνεσαι βαθΧιά στον κατάλογο των ανθρώπων που μας δΓιασκεδάζουν με τις επαναλήψεις στον λόγο τους. Θα μας λείψεις, αν απέλθεις. Εσύ κι ο λόγος σου.

update:

Πριν καν στεγνώσει το μελάνι τής ποστΧιάς ετούτης, η Προεδράρα ξεπέρασε εαυτόν (και αλλήλους), και ρητορεύοντας μπροστά σε πολίτες, αμόλησε τον θανατηφόρο συνδΓυαζμόου-όου-όου:
...και να σας πω και κάτι άλλο, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα;
Ο Πρόεδρος είναι θέατρο. ΠΧιο δίπλα από το θέατρο, παραμονεύει το τσίρκο.

Χάρη στον Νάσο (βλέπε κομεντΧιές), μπορούμε να χαρούμε μια συρραφή από τις πραγματικότητες και τις αλήθειες. Τις προεδρικές.

jogging is politics --is it?

To τρέξιμο είναι ύψιστη πολιτική πράξη. Μπορώ να θεωρητικολογήσω επί αυτού, αλλά δεν με ενδΓιαφέρει. ΠΧιο πολύ με ενδΓιαφέρει να ακούσω τη γνώμη των άλλων για αυτό: Συμφωνούμε; ΔΓιαφωνούμε; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, γιατί; Τέλος πάντων, ανεξάρτητα από το αν το τρέξιμο είναι ή δεν είναι πολιτική πράξη, οι μπάτσοι καραδοκούν. Ο αρχιπαρακολουθητής Αντρέ Παλτό με τσάκωσε να τρέχω (χαλαράαα...) στην παραλία την Πέμπτη24Σεπτ09. Μου έστειλε και τα πειστήρΓια. Με άφησε και να τα κοινοποιήσω εδώ. Τα κοινοποιώ, γιατί δεν υπάρχουν πΧιο αυθόρμητες πόζες από τις πόζες που παίρνεις, όταν δεν ξέρεις ότι σε φωτογραφίζουν.

το μεγάλο ΓΙΑΤΙ

Στο μαρτύρΓιο των ερωτήσεων είναι μαθημένοι να υποβάλλονται οι πολιτικοί ανά τον κόζμο –-ιδίως στις προ των εκλογών περιόδους. Όμως… το κρίσιμο ερώτημα… το πρωταρχικό αίνιγμα που καλούνται να δΓιαλευκάνουν οι πολιτικοί, είναι ένα μεγάλο γιατί. Το γιατί, που κινεί τα νήματα. Ένα γιατί, όχι πολιτικής, αλλά ψυχαναναλυτικής φύσεως. Γιατί γίνονται οι πολιτικοί πολιτικοί; Τι τους οδηγεί στην πολιτική; ΠΧοια εσωτερική ανάγκη τους θεραπεύει, πΧοια πτυχή τού εγώ τους καλύπτει η άσκηση της πολιτικής; Ένας πολιτικός γίνεται πολιτικός, για να βγάλει φράγκα; Για να πουλήσει μόστρα; Για να γίνει δΓιάσημος; Για να τον βρίζουν οι μισοί, και να τον χειροκροτούν οι υπόλοιποι; Για να καρπωθεί, θετική κι αρνητική, δημοσΧιότητα; Για να νιώσει μεγάλος; Για να καταλάβει αξιώματα; Για να κυνηγήσει την πουτάνα και πλανεύτρα την εξουσία; Όχι, ένας πολιτικός γίνεται πολιτικός, με μοναδική επιδίωξη να προσφέρει στον τόπο. Εντάξει, γελάσαμε και σήμερα. ΠΧοιο είναι το επόμενο ανέκδοτο;

Γιάννης Σημαντήρας

εν τω πολλώ (λόγω) το ευ;

(Μεγαλο)ΔημοσΧιογράφοι. Επηρμένοι πολυλογάδες. Φαφλατάδες-παρλαπίπες. Γιατί δεν τους φτάνουν 30 δευτερόλεπτα να αναπτύξουν τις σπουδαιοφανείς ερωτήσεις-δΓιατυπώσεις τους (τις απροβάριστες εντελώς!), με τα κουτσοελληνικά τους, στα ντιμπέητ;

Τρέντη δημοσΧιογράφοι: ΑνούσΧια όντα. Με μανία (πραγματικά; ναι, πραγματικά!) να βρίσκονται συνεχώς και μόνο αυτοί στο επίκεντρο της προσοχής. Που παρουσΧιάζουν μικρότερο ενδΓιαφέρον κι από τους πολιτικούς...

ΓΣ

outfit

Μιχάλης Τρεμόπουλος. Δεν έχει άλλη αλλαξΧιά εκτός από τρία γιλέκα και τρία πουκάμισα. Α, ρε, φτωχολογιά καταραμένη...

ΓΣ

δικαστές εναντίον δικαστών

Με βασανίζει μια σκέψη: πΧοια είναι η πΧιο αποκρουστική φράση που ακούγεται στις (ο Θεός να τις κάνει) συζητήσεις των πολιτικών μας στα τηλεοπτικά πάνελ, πΧοια είναι η πΧιο συνηθιζμένη, η μυρΓιάκις ξεστομιζμένη, πΧοια είναι η πΧιο κενή περΓιεχομένου… και πΧοιοι έχουν περισσότερο εκτροχιαστεί: οι παντοδύναμοι μιντιάδες ή οι σοβαροφανείς ασόβαροι πολιτικοί μας. Και κρίμα που ένας νέος σε ηλικία άνθρωπος, o Aλέξης Τσίπρας, σαφώς με αντίληψη και με όρεξη για δουλειά (και δεν έχω ανάγκη να του χρυσώνω το χάπι), αποσπά, στα δικά μου μάτΧια, μέγα τής σοβαροφάνειας βραβείο. Θα του πήγαινε περισσότερο να γελάει και να κάνει πλάκα, παρά να παριστάνει τον ντεμέκ σοβαρό, που όλο και όλα τα αναλύει ειζ βάθος. Κούλαρε, Άλεξ. Δεν είναι έγκλημα να σου ξεφύγει και κανα χάχανο, πού και πού, στον αέρα τον τηλεοπτικό. Ευτυχώς, δεν έχει ποινικοποιηθεί ο γέλως.
Α! Μια που μιλάμε για ποινές και τιμωρίες: Μέσα στον κουρνιαχτό των εξελίξεων στο πεδίο των λοιπών εξουσιών, θα μας ξεφύγουν οι όχι και συνηθιζμένες διώξεις ανωτάτων δικαστικών;

ΓΣ

Η Θέμις έχει νεύρα. Η Θέμις έχει πολλάαα νεύρα.

χορογραφία για χέρια. χορογραφία για γέλια.

Γλώσσα τού σώματος. Κινησιολογία, σου λέει. Ποια Κινησιολογία; Ο Πρόεδρος Καραμανλής ο Νεότερος ξεπέρασε τον εαυτό του σε χειρονομίες, κατά τη συνέντευξή του στο γνωστό Συνεδριακό Κέντρο. Ο Πρόεδρος εμφανίστηκε να υλοποιεί χορογραφία χεριώνε. Κατέβηκε, θαρρείς, με συγκροτημένο σχέδιο χειρονομιών. Άκρως παραστατικός (ο άνθρωπος ξέρει την τέχνη τού δίνειν παράσταση). Χειμαρρώδης. Διασκεδαστικός, όπως entertainer. Ένας καθιστός showman. Και θάμασα όλη την ποικιλία των χειρονομιών του. Μία χειρονομία του, όμως, με τρόμαξε. Και την έκανε και συχνά --τρομάρα του! Δηλαδή: τρομάρα ΜΑΣ! Εκείνη, στην οποία πιάνει, κάθε τρεις και λίγο, το μικρόφωνο, και το σιάζει. Ίσα, ρε Πρόεδρε. Μου φαίνεται λίγο απειλητικό να σιάζεις το ματσούκι, κάθε τόσο. Λέω: τώρα θα το ξεριζώσει και θα το αμολήσει σε καναν δύσμοιρο λειτουργό (sic) τού Τύπου, ύστερα θα το κάνει κοντάρι, και θα πάρει να σημαδεύει τούς εικονολήπτες... Ο Πρόεδρος, όμως, είναι καλούλης. Δεν είναι πολεμοχαρής. Και δικαιούται κι αυτός (τι διάλο; άθρωπας δεν είναι;) να αποκαλύπτει την αμηχανία του. Έστω με αυτό το ατσούμπαλο, επανειλημμένο, στα πρόθυρα του τικ, πιάσιμο του μικροφώνου.

Γιάννης Σημαντήρας

η περί θεωρώ θεωρία μου

Θεωρώ ότι, όσο δΓιασκεδαστικοί κι αν είναι οι πολιτικοί, κι από κοντά κι οι μεγαλομιντΓιατζήδες, κατά τη δΓιάρκεια των προεκλογικών περιόδων, άλλο τόσο είναι ανυπόφοροι, εξαιτίας τής παράλογης κατάχρησης του ρήματος «θεωρώ». Πρώτον, είναι παντελώς περιττό να εισάγεις μια πρόταση με το «θεωρώ», αφού εξυπακούεται ότι εσύ (ο ομιλητής) αναλαμβάνεις την ευθύνη των λεγομένων σου, και εκφράζεις την προσωπική γνώμη σου. Μόνο για λόγους έμφασης -στο δικό μου σύστημα αξιών- δικιολογείται κανείς να χρησιμοποιεί το «θεωρώ». Δεύτερον, ακόμα κι αν κάπΧοιος πολιτικός και εν γένει ρήτωρ παρασυρθεί και του ξεφύγει κανα «θεωρώ», δεν έγινε δα και τίποτα, σιγά το πράμα, έχουμε σοβαρότερα ζητήματα ν’ ασχοληθούμε. Αμ, έλα που δεν είναι έτσι! Γιατί; Γιατί ενός «θεωρώ» μύρια έπονται. Τρίτον και σημαντικόν. Πότε θα πάψουν οι πολιτικοί μας να θεωρούν και θα αρχίσουν να πράττουν;

Όλη αυτή η σιχαμερή υπερπροσφορά και υπερκατανάλωση του «θεωρώ» και, συνακόλουθα, των θεωριών, στα δικά μου τα μάτΧια και τ’ αφτΧιά, αφαιρεί τον πανηγυρτζίδικο, χαβαλετζίδικο χαραχτήρα, που έχουν οι προεκλογικές περίοδοι. Οι αφίσες, τα μεγάφωνα, οι μεγαλόστομες δΓιακηρύξεις με φτΧιάχνουν. Το τσουνάμι των «θεωρώ» με ξενερώνει. Με ρίχνει. Δεν το αντέχω. Δεν μπορώ να το πολεμήσω. Με έχει νικήσει.

Για όλους αυτούς τουζ λόγους, προτείνω, αν όχι την ανακήρυξη της κατάχρησης του «θεωρώ» σε πλημμέλημα επί ποινή φυλακίσεως, οπωζδήποτε τη φορολόγηση των «θεωρώ». (Σε μια τέτΧοια περίπτωση, η κυρία Μπακογιάννη θα είχε να αντιμετωπίσει είτε τής φυλακής τα σίδερα είτε τον έφορα της περΓιοχής της. Μας έχει φλομώσει στα θεωρώ!)

Γιάννης Σημαντήρας